.καὶ τότε δή μ᾽ πότνια Κίρκη·

"᾽ταῦτα μὲν οὕτω πάντα πεπείρανται, σὺ δ᾽ ,

ὥς τοι ἐγὼν , μνήσει δέ σε καὶ θεὸς αὐτός.

μὲν πρῶτον ἀφίξεαι, αἵ ῥά τε πάντας

40 ἀνθρώπους , ὅτις σφεας εἰσαφίκηται.

ὅς τις ἀιδρείῃ πελάσῃ καὶ

, τῷ δ᾽ οὔ τι γυνὴ καὶ νήπια τέκνα

οἴκαδε νοστήσαντι παρίσταται οὐδὲ γάνυνται,

ἀλλά τε λιγυρῇ

45 ἥμεναι ἐν λειμῶνι, πολὺς δ᾽ ἀμφ᾽ ὀστεόφιν θὶς

ἀνδρῶν πυθομένων, περὶ δὲ ῥινοὶ μινύθουσι.

ἀλλὰ παρεξελάαν, ἐπὶ δ᾽ ἀλεῖψαι ἑταίρων

κηρὸν δεψήσας μελιηδέα, μή τις τῶν ἄλλων·

ἀτὰρ αὐτὸς αἴ κ᾽ ἐθέλῃσθα,

[12,50] δησάντων σ᾽ ἐν νηὶ θοῇ χεῖράς τε πόδας τε

ὀρθὸν ἐν ἱστοπέδῃ, ἐκ δ᾽ αὐτοῦ πείρατ᾽ ἀνήφθω,

ὄφρα κε τερπόμενος ὄπ᾽ .

εἰ δέ κε λίσσηαι ἑτάρους λῦσαί τε κελεύῃς,

οἱ δέ σ᾽ ἔτι πλεόνεσσι τότ᾽ ἐν δεσμοῖσι διδέντων.