Ὣς ἄρα φωνήσας κορυθαίολος Ἕκτωρ·

αἶψα δ᾽ ἔπειθ᾽ δόμους εὖ ναιετάοντας,

οὐδ᾽ Ἀνδρομάχην λευκώλενον ἐν μεγάροισιν,

ἀλλ᾽ ἥ γε ξὺν παιδὶ καὶ ἀμφιπόλῳ ἐϋπέπλῳ

πύργῳ γοόωσά τε μυρομένη τε.

Ἕκτωρ δ᾽ ὡς οὐκ ἔνδον ἀμύμονα ἄκοιτιν

ἐπ᾽ οὐδὸν ἰών, μετὰ δὲ δμῳῇσιν ·

εἰ δ᾽ ἄγε μοι δμῳαὶ νημερτέα ·

πῇ Ἀνδρομάχη λευκώλενος ἐκ μεγάροιο;

ἠέ πῃ ἐς γαλόων ἢ εἰνατέρων ἐϋπέπλων

ἢ ἐς Ἀθηναίης , ἔνθά περ ἄλλαι

Τρῳαὶ ἐϋπλόκαμοι δεινὴν θεὸν ;

τὸν δ᾽ αὖτ᾽ ὀτρηρὴ ταμίη πρὸς μῦθον ·

Ἕκτορ ἐπεὶ μάλ᾽ ἀληθέα μυθήσασθαι,

οὔτέ πῃ ἐς γαλόων οὔτ᾽ εἰνατέρων ἐϋπέπλων

οὔτ᾽ ἐς Ἀθηναίης , ἔνθά περ ἄλλαι

Τρῳαὶ ἐϋπλόκαμοι δεινὴν θεὸν ,

ἀλλ᾽ ἐπὶ πύργον μέγαν Ἰλίου, οὕνεκ᾽

Τρῶας, μέγα δὲ κράτος Ἀχαιῶν.

Ἣ μὲν δὴ πρὸς τεῖχος ἐπειγομένη

μαινομένῃ ἐϊκυῖα· δ᾽ ἅμα παῖδα τιθήνη.

Ἦ ῥα γυνὴ ταμίη, ὃ δ᾽ δώματος Ἕκτωρ

τὴν αὐτὴν ὁδὸν αὖτις ἐϋκτιμένας κατ᾽ ἀγυιάς.

Εὖτε πύλας διερχόμενος μέγα ἄστυ

Σκαιάς, τῇ ἄρ᾽ διεξίμεναι πεδίον δέ,

ἔνθ᾽ ἄλοχος πολύδωρος ἐναντίη θέουσα

Ἀνδρομάχη θυγάτηρ μεγαλήτορος Ἠετίωνος

Ἠετίων ὃς ὑπὸ Πλάκῳ ὑληέσσῃ

Θήβῃ Ὑποπλακίῃ Κιλίκεσσ᾽ ἄνδρεσσιν ἀνάσσων·

τοῦ περ δὴ θυγάτηρ Ἕκτορι χαλκοκορυστῇ.

Ἥ οἱ ἔπειτ᾽ ἤντησ᾽, ἅμα δ᾽ ἀμφίπολος αὐτῇ

παῖδ᾽ ἐπὶ κόλπῳ ἔχουσ᾽ ἀταλάφρονα νήπιον αὔτως

Ἑκτορίδην ἀγαπητὸν ἀλίγκιον ἀστέρι καλῷ,

τόν ῥ᾽ Ἕκτωρ Σκαμάνδριον, αὐτὰρ οἱ ἄλλοι

Ἀστυάνακτ᾽· οἶος γὰρ Ἴλιον Ἕκτωρ.

Ἤτοι ὃ μὲν ἰδὼν ἐς παῖδα σιωπῇ·

Ἀνδρομάχη δέ οἱ ἄγχι δάκρυ χέουσα,

ἔν τ᾽ ἄρα οἱ φῦ χειρὶ ἔπος τ᾽ ἔκ τ᾽ ·