Αἳ δ᾽ ὅτ᾽ Ἀλεξάνδροιο δόμον περικαλλέ᾽ ἵκοντο,

ἀμφίπολοι μὲν ἔπειτα θοῶς ἐπὶ ἔργα τράποντο,

ἣ δ᾽ [?] κίε [?].

Τῇ δ᾽ ἄρα δίφρον ἑλοῦσα [?]

ἀντί᾽ Ἀλεξάνδροιο θεὰ κατέθηκε φέρουσα·

ἔνθα κάθιζ᾽ Ἑλένη κούρη Διὸς αἰγιόχοιο

ὄσσε πάλιν κλίνασα, [?] δ᾽ ἠνίπαπε μύθῳ· (...)

Τὴν δὲ Πάρις μύθοισιν ἀμειβόμενος προσέειπε·

μή με γύναι χαλεποῖσιν ὀνείδεσι [?] ἔνιπτε·

νῦν μὲν γὰρ Μενέλαος ἐνίκησεν σὺν Ἀθήνῃ,

κεῖνον δ᾽ αὖτις ἐγώ· πάρα γὰρ θεοί εἰσι καὶ ἡμῖν.

Ἀλλ᾽ ἄγε δὴ [?] τραπείομεν εὐνηθέντε·

οὐ γάρ πώ ποτέ μ᾽ ὧδέ γ᾽ [?] [?] [?],

οὐδ᾽ ὅτε σε πρῶτον [?]

ἔπλεον ἁρπάξας ἐν ποντοπόροισι νέεσσι,

νήσῳ δ᾽ ἐν Κραναῇ [?] [?] καὶ [?],

ὥς σεο νῦν [?] καί με [?] αἱρεῖ."

Ἦ ῥα, καὶ ἄρχε [?] δὲ κιών· ἅμα δ᾽ εἵπετ᾽ [?].