ἔνθα κάθιζ᾽ Ἑλένη κούρη [?]

ὄσσε πάλιν κλίνασα, πόσιν δ᾽ ἠνίπαπε μύθῳ·

ἤλυθες [?]· ὡς ὤφελες αὐτόθ᾽ [?]

ἀνδρὶ [?] [?], ὃς ἐμὸς πρότερος πόσις ἦεν.

Ἦ μὲν δὴ πρίν γ᾽ εὔχε᾽ [?] Μενελάου

σῇ τε [?] καὶ [?] καὶ [?] [?] εἶναι·

ἀλλ᾽ ἴθι νῦν προκάλεσσαι [?] Μενέλαον

ἐξαῦτις [?] ἐναντίον· ἀλλά σ᾽ ἔγωγε

παύεσθαι κέλομαι, μηδὲ ξανθῷ Μενελάῳ

[?] [?] ἠδὲ [?]

ἀφραδέως, μή πως τάχ᾽ ὑπ᾽ αὐτοῦ [?] [?].

Τὴν δὲ Πάρις μύθοισιν ἀμειβόμενος προσέειπε·

μή με γύναι χαλεποῖσιν ὀνείδεσι θυμὸν ἔνιπτε·

νῦν μὲν γὰρ Μενέλαος [?] σὺν Ἀθήνῃ,

κεῖνον δ᾽ αὖτις ἐγώ· πάρα γὰρ θεοί εἰσι καὶ ἡμῖν.

Ἀλλ᾽ ἄγε δὴ φιλότητι τραπείομεν εὐνηθέντε·

οὐ γάρ πώ ποτέ μ᾽ ὧδέ γ᾽ ἔρως φρένας ἀμφεκάλυψεν,

οὐδ᾽ ὅτε σε πρῶτον Λακεδαίμονος ἐξ ἐρατεινῆς

ἔπλεον ἁρπάξας [?],

νήσῳ δ᾽ ἐν Κραναῇ ἐμίγην φιλότητι καὶ εὐνῇ,

ὥς σεο νῦν ἔραμαι καί με γλυκὺς ἵμερος αἱρεῖ."

Ἦ ῥα, καὶ ἄρχε λέχος δὲ κιών· ἅμα δ᾽ εἵπετ᾽ ἄκοιτις.