ἡ δ᾽ αἶψ᾽ ἐξελθοῦσα θύρας ὤιξε φαεινὰς

καὶ κάλει· οἱ δ᾽ ἅμα πάντες ἀιδρείῃσιν ἕποντο·

Εὐρύλοχος δ᾽ , ὀισάμενος δόλον εἶναι.

δ᾽ εἰσαγαγοῦσα κατὰ κλισμούς τε θρόνους τε,

ἐν δέ σφιν τυρόν τε καὶ ἄλφιτα καὶ μέλι χλωρὸν

οἴνῳ Πραμνείῳ ἐκύκα· δὲ σίτῳ

φάρμακα λύγρ᾽, ἵνα πάγχυ πατρίδος αἴης.

αὐτὰρ ἐπεὶ τε καὶ ἔκπιον, αὐτίκ᾽ ἔπειτα

ῥάβδῳ πεπληγυῖα κατὰ συφεοῖσιν ἐέργνυ.