Ἀλλὰ, οὕτω, δ', οὐδὲ, οὕτως, δὲ, οὖν, καὶ, δὲ, γὰρ, ἀλλὰ, Ἐπεὶ, μὲν, οὔτε, εἰ


περὶ τόπου διώρισται, τὸ κενὸν ἀνάγκη τόπον εἶναι, ἔστιν, ἐστερημένον σώματος, τόπος πῶς ἔστι πῶς οὐκ ἔστιν εἴρηται, φανερὸν ὅτι κενὸν οὐκ ἔστιν, κεχωρισμένον ἀχώριστον. Τὸ κενὸν οὐ σῶμα σώματος διάστημα βούλεται εἶναι· διὸ τὸ κενὸν δοκεῖ τι εἶναι, ὅτι ὁ τόπος, διὰ ταὐτά. Ἥκει δὴ ἡ κίνησις ἡ κατὰ τόπον τοῖς τὸν τόπον φάσκουσιν εἶναί τι παρὰ τὰ σώματα τὰ ἐμπίπτοντα τοῖς τὸ κενόν. Αἴτιον κινήσεως οἴονται εἶναι τὸ κενὸν ὡς ἐν ᾧ κινεῖται· τοῦτο ἂν εἴη οἷον τὸν τόπον φασί τινες εἶναι. Οὐδεμία ἀνάγκη, κίνησις ἔστιν, εἶναι κενόν. Ὅλως πάσης κινήσεως οὐδαμῶς, δι' ὃ καὶ Μέλισσον ἔλαθεν· ἀλλοιοῦσθαι τὸ πλῆρες ἐνδέχεται. δὴ τὴν κατὰ τόπον κίνησιν.