Πάλιν δὲ τὸ τῆς ἀναπνοῆς [?] πάθος, αἷς χρώμενον αἰτίαις τοιοῦτον [?] οἷόνπερ τὰ νῦν [?]. Ὦδ᾽ οὖν. Ἐπειδὴ κενὸν οὐδέν [?] εἰς ὃ τῶν φερομένων [?]᾽ ἂν εἰσελθεῖν τι, τὸ δὲ πνεῦμα φέρεται παρ᾽ ἡμῶν ἔξω, τὸ μετὰ τοῦτο ἤδη παντὶ [?] ὡς οὐκ εἰς κενόν, ἀλλὰ τὸ πλησίον ἐκ τῆς ἕδρας [?]· Τὸ δ᾽ ὠθούμενον [?] τὸ πλησίον ἀεί, καὶ κατὰ ταύτην τὴν ἀνάγκην πᾶν περιελαυνόμενον εἰς τὴν ἕδραν ὅθεν [?] τὸ πνεῦμα, εἰσιὸν ἐκεῖσε καὶ [?] αὐτὴν [?] τῷ πνεύματι, καὶ τοῦτο ἅμα πᾶν οἷον τροχοῦ περιαγομένου [?] διὰ τὸ κενὸν μηδὲν εἶναι.