Indiquez dans le cadre vide le sens du mot qui le précède ! Attention aux marques de pluriel, aux pronoms personnels ...

Ὦ τέκνα, Κάδμου τοῦ πάλαι νέα τροφή ,

τίνας ποθ´ ἕδρας τάσδε μοι θοάζετε

ἱκτηρίοις κλάδοισιν ἐξεστεμμένοι ;

Πόλις δ´ ὁμοῦ μὲν θυμιαμάτων γέμει ,

ὁμοῦ δὲ παιάνων sens τε καὶ στεναγμάτων ; (5)

ἅ ἐγὼ δικαιῶν μὴ παρ´ ἀγγέλων , τέκνα,

ἄλλων ἀκούειν αὐτὸς ὧδ´ ἐλήλυθα ,

ὁ πᾶσι κλεινὸς Οἰδίπους καλούμενος.

Ἀλλ´, ὦ γεραιέ, φράζ´ , ἐπεὶ πρέπων ἔφυς

πρὸ τῶνδε φωνεῖν· τίνι τρόπῳ καθέστατε, (10)

δείσαντες ἢ στέρξαντες ; ὡς θέλοντος ἂν

ἐμοῦ προσαρκεῖν πᾶν ; δυσάλγητος γὰρ ἂν

εἴην τοιάνδε μὴ οὐ κατοικτείρων ἕδραν.

{ΙΕΡΕΥΣ}

Ἀλλ´, ὦ κρατύνων Οἰδίπους χώρας ἐμῆς,

ὁρᾷς μὲν ἡμᾶς ἡλίκοι προσήμεθα (15)

βωμοῖσι τοῖς σοῖς, οἱ μὲν οὐδέπω μακρὰν

πτέσθαι σθένοντες, οἱ δὲ σὺν γήρᾳ βαρεῖς,

ἱερεύς , ἐγὼ μὲν Ζηνός, οἵδε τ´ ᾐθέων

λεκτοί ; τὸ δ´ ἄλλο φῦλον ἐξεστεμμένον

ἀγοραῖσι θακεῖ, πρός τε Παλλάδος διπλοῖς (20)

ναοῖς , ἐπ´ Ἰσμηνοῦ τε μαντείᾳ σποδῷ.

Πόλις γάρ, ὥσπερ καὐτὸς εἰσορᾷς, ἄγαν

ἤδη σαλεύει , κἀνακουφίσαι κάρα

βυθῶν ἔτ´ οὐχ οἵα τε φοινίου σάλου,

φθίνουσα μὲν κάλυξιν ἐγκάρποις χθονός, (25)

φθίνουσα δ´ ἀγέλαις βουνόμοις τόκοισί τε

ἀγόνοις γυναικῶν· ἐν δ´ ὁ πυρφόρος θεὸς

σκήψας ἐλαύνει, λοιμὸς ἔχθιστος , πόλιν,

ὑφ´ οὗ κενοῦται δῶμα Καδμεῖον, μέλας δ´

Ἅιδης στεναγμοῖς καὶ γόοις πλουτίζεται . (30)

Θεοῖσι μέν νυν οὐκ ἰσούμενόν σ ´ ἐγὼ

οὐδ´ οἵδε παῖδες ἑζόμεσθ´ ἐφέστιοι,

ἀνδρῶν δὲ πρῶτον ἔν τε συμφοραῖς βίου

κρίνοντες ἔν τε δαιμόνων ξυναλλαγαῖς,

ὅς γ´ ἐξέλυσας ἄστυ καδμεῖον μολὼν (35)

σκληρᾶς ἀοιδοῦ δασμὸν ὃν παρείχομεν,

καὶ ταῦθ´ ὑφ´ ἡμῶν οὐδὲν ἐξειδὼς πλέον

οὐδ´ ἐκδιδαχθείς, ἀλλὰ προσθήκῃ θεοῦ

λέγει νομίζει θ´ ἡμὶν ὀρθῶσαι βίον.

Νῦν τ´, ὦ κράτιστον πᾶσιν Οἰδίπου κάρα , (40)

ἱκετεύομέν σε πάντες οἵδε πρόστροποι

ἀλκήν τιν´ εὑρεῖν ἡμίν, εἴτε του θεῶν

φήμην ἀκούσας εἴτ´ ἀπ´ ἀνδρὸς οἶσθά του·

ὡς τοῖσιν ἐμπείροισι καὶ τὰς ξυμφορὰς

ζώσας ὁρῶ μάλιστα τῶν βουλευμάτων. (45)

Ἴθ´, ὦ βροτῶν ἄριστ´ , ἀνόρθωσον πόλιν ;

ἴθ´, εὐλαβήθηθ´ ὡς σὲ νῦν μὲν ἥδε γῆ

σωτῆρα κλῄζει τῆς πάρος προθυμίας·

ἀρχῆς δὲ τῆς σῆς μηδαμῶς μεμνώμεθα

στάντες τ´ ἐς ὀρθὸν καὶ πεσόντες ὕστερον, (50)

ἀλλ´ ἀσφαλείᾳ τήνδ´ ἀνόρθωσον πόλιν.

Ὄρνιθι γὰρ καὶ τὴν τότ´ αἰσίῳ τύχην

παρέσχες ἡμῖν, καὶ τανῦν ἴσος γενοῦ.

Ὡς, εἴπερ ἄρξεις τῆσδε γῆς ὥσπερ κρατεῖς,

ξὺν ἀνδράσιν κάλλιον ἢ κενῆς κρατεῖν· (55)

ὡς οὐδέν ἐστιν οὔτε πύργος οὔτε ναῦς

ἔρημος ἀνδρῶν μὴ ξυνοικούντων ἔσω.

{ΟΙΔΙΠΟΥΣ}

Ὧ παῖδες οἰκτροί, γνωτὰ κοὐκ ἄγνωτά μοι

προσήλθεθ´ ἱμείροντες ; εὖ γὰρ οἶδ´ ὅτι

νοσεῖτε πάντες, καὶ νοσοῦντες ὡς ἐγὼ (60)

οὐκ ἔστιν ὑμῶν ὅστις ἐξ ἴσου νοσεῖ.