Version {ΙΟΚΑΣΤΗ} Ἰοὺ ἰού, δύστηνε, τοῦτο γάρ σ´ ἔχω μόνον προσειπεῖν, ἄλλο δ´ οὔποθ´ ὕστερον. {ΧΟΡΟΣ} Τί ποτε βέβηκεν, Οἰδίπους, ὑπ´ ἀγρίας ᾄξασα λύπης ἡ γυνή ; δέδοιχ´ ὅπως μὴ ´κ τῆς σιωπῆς τῆσδ´ ἀναρρήξει κακά. {ΟΙΔΙΠΟΥΣ} Ὁποῖα χρῄζει ῥηγνύτω· τοὐμὸν δ´ ἐγώ, κεἰ σμικρόν ἐστι, σπέρμ´ ἰδεῖν βουλήσομαι. Αὕτη δ´ ἴσως, φρονεῖ γὰρ ὡς γυνὴ μέγα, τὴν δυσγένειαν τὴν ἐμὴν αἰσχύνεται. Ἐγὼ δ´ ἐμαυτὸν παῖδα τῆς Τύχης νέμων τῆς εὖ διδούσης, οὐκ ἀτιμασθήσομαι. Τῆς γὰρ πέφυκα μητρός· οἱ δὲ συγγενεῖς μῆνές με μικρὸν καὶ μέγαν διώρισαν. Τοιόσδε δ´ ἐκφὺς οὐκ ἂν ἐξέλθοιμ´ ἔτι ποτ´ ἄλλος, ὥστε μὴ ´κμαθεῖν τοὐμὸν γένος.