Version Oedipe continue de s'adresser au peuple venu implorer son aide : ἀλλ´ ἴστε πολλὰ μέν με δακρύσαντα δή, πολλὰς δ´ ὁδοὺς ἐλθόντα φροντίδος πλάνοις· ἣν δ´ εὖ σκοπῶν εὕρισκον ἴασιν μόνην, ταύτην ἔπραξα· παῖδα γὰρ Μενοικέως Κρέοντ´, ἐμαυτοῦ γαμβρόν, ἐς τὰ Πυθικὰ ἔπεμψα Φοίβου δώμαθ´, ὡς πύθοιθ´ ὅ τι δρῶν ἢ τί φωνῶν τήνδε ῥυσαίμην πόλιν. Καί μ´ ἦμαρ ἤδη ξυμμετρούμενον χρόνῳ λυπεῖ τί πράσσει· τοῦ γὰρ εἰκότος πέρα ἄπεστι πλείω τοῦ καθήκοντος χρόνου. Ὅταν δ´ ἵκηται, τηνικαῦτ´ ἐγὼ κακὸς μὴ δρῶν ἂν εἴην πάνθ´ ὅς´ ἂν δηλοῖ θεός.