L'indicatif présent (2)

Exercice "à trous"

  

A l'aide du clavier fourni, ajouter les formes verbales qui ont été retirées.

Ὑβριστὴς · ἢ οὔ ; ἐὰν γὰρ μὴ ὁμολογῇς, μάρτυρας παρέξομαι. Ἀλλ᾽ οὐκ αὐλητής ; πολύ γε θαυμασιώτερος ἐκείνου· (215c) ὁ μέν γε δι᾽ὀργάνων ἐκήλει τοὺς ἀνθρώπους τῇ ἀπὸ τοῦ στόματος δυνάμει, καὶ ἔτι νυνὶ ὃς ἂν τὰ ἐκείνου αὐλῇ· ἃ γὰρ Ὄλυμπος ηὔλει, Μαρσύου , τούτου διδάξαντος· τὰ οὖν ἐκείνου ἐάν τε ἀγαθὸς αὐλητὴς αὐλῇ ἐάν τε φαύλη αὐλητρίς, μόνα κατέχεσθαι καὶ τοὺς τῶν θεῶν τε καὶ τελετῶν δεομένους διὰ τὸ θεῖα εἶναι. Σὺ δ᾽ἐκείνου τοσοῦτον μόνον , ὅτι ἄνευ ὀργάνων ψιλοῖς λόγοις ταὐτὸν (215d) τοῦτο ποιεῖς.