VII. Dido Aeneae.

Accipe, [?], moriturae carmen [?];
quae [?] a nobis ultima verba .

Sic ubi fata vocant, udis abiectus in herbis
ad vada Maeandri concinit [?].
Nec quia te [?] sperem [?] posse moveri,
[?]: adverso movimus ista deo!
sed meriti famam corpusque animumque [?]
cum male [?], verba leve est.

[?] ire tamen miseramque relinquere [?]
atque idem venti [?] ferent.
, [?], [?] solvere naves
quaeque ubi sint nescis, Itala regna sequi.
[?] nova Karthago, te crescentia tangunt
moenia nec sceptro tradita summa [?].
[?] fugis, [?] petis; quaerenda per orbem
[?], quaesita est terra tibi.
ut terram invenias, [?] eam tibi tradet habendam?
sua non notis arva tenenda [?]?
alter habendus amor tibi restat et [?]
[?], altera danda fides.
quando erit, ut condas [?] Karthaginis urbem
et videas populos altus ab arce [?]?
omnia ut [?], nec di tua vota morentur,
unde tibi, [?], [?] erit?
[?] ut inducto ceratae sulpure taedae,
ut [?] fumosis addita tura [?].
Aeneas oculis [?] semper [?];
Aenean animo noxque diesque refert.
ille quidem [?] et ad mea munera surdus
et quo, si non [?] stulta, carere .
non tamen Aenean, quamvis male cogitat, [?],
sed [?] [?] [?] [?].