Grammaire au fil du texte |
Sauf mention contraire, les liens renvoient au précis de grammaire (215a) ἐπιχειρήσω - ἔσται - παρέξομαι - εὑρήσει - ἔσεσθαι : μὲν... δ' : τὰ γελοιότερα - ὁμοιότατον : τοῦ ἀληθοῦς - τοῦ γελοίου : (215b) τοῖς ἐν τοῖς ἑρμογλυφείοις καθημένοις : - οὕστινας ἐργάζονται οἱ δημιουργοὶ σύριγγας ἢ αὐλοὺς ἔχοντας διοιχθέντες : part. aor. passif de διοίγω (φημὶ)... ἐοικέναι αὐτὸν τῷ σατύρῳ τῷ Μαρσύᾳ : - Ὅτι μὲν οὖν τό γε εἶδος ὅμοιος εἶ τούτοις · οὐδ' ἂν αὐτὸς δή που ἀμφισβητήσαις· ἄκουε : ἐὰν γὰρ μὴ ὁμολογῇς, μάρτυρας παρέξομαι : παρέξομαι : Cf. supra θαυμασιώτερος ἐκείνου : (215c) ὁ μέν... Σὺ δ' : cf. supra - ὃς ἂν τὰ ἐκείνου αὐλῇ τούτου διδάξαντος : - ἐάν τε ἀγαθὸς αὐλητὴς αὐλῇ διὰ τὸ θεῖα εἶναι. τοσοῦτος, τοσαύτη, τοσοῦτο : pronom-adjectif démonstratif ὅτι ἄνευ ὀργάνων ψιλοῖς λόγοις ταὐτὸν τοῦτο ποιεῖς ταὐτὸν : (215d) Ἡμεῖς γοῦν ὅταν μέν τοῦ ἄλλου ἀκούωμεν : le pronom personnel, ἡμεῖς (cf. la déclinaison du pronom) est sujet dans la subordonnée. ὅταν - ἐπειδὰν - κἂν - ἐάν - ἐάν - ἐάν ἀκούωμεν - ἀκούῃ - ᾖ - ἀκούῃ ὡς ἔπος εἰπεῖν : pour ainsi dire, l'infinitif est employé ici dans une tournure lexicalisée, cf. le précis de grammaire ἐκπεπληγμένοι ἐσμὲν : ἐκπλήττομαι ... παρέλιπον ὅτι καὶ οἱ λόγοι αὐτοῦ ὁμοιότατοί εἰσι τοῖς σειληνοῖς τοῖς διοιγομένοις : ὁμοιότατοί τῶν Σωκράτους ἀκούειν λόγων = ἀκούειν (+ gén.) τῶν Σωκράτους λόγων (221e) ἐθέλοι - φανεῖεν - καταγελάσειεν τοιοῦτος, τοιαύτη, τοιοῦτο : pronom-adjectif démonstratif ἂν ὥστε ἄπειρος καὶ ἀνόητος ἄνθρωπος πᾶς ἂν τῶν λόγων καταγελάσειεν (222a) ἰδὼν ἄν : εὑρήσει : cf. supra θειοτάτους - πλεῖστα - πλεῖστον : τῷ μέλλοντι καλῷ κἀγαθῷ : ἔσεσθαι : cf. supra |