Venio nunc ad istius, quem ad modum ipse appellat, studium, ut amici eius, morbum et insaniam, ut Siculi, latrocinium ; ego quo nomine appellem nescio ; rem uobis proponam, uos eam suo non nominis pondere penditote. Genus ipsum prius cognoscite, iudices ; deinde fortasse non magno opere quaeretis quo id nomine appellandum putetis. Nego in Sicilia tota, tam locupleti, tam uetere prouincia, tot oppidis, tot familiis tam copiosis, ullum argenteum uas, ullum Corinthium aut Deliacum fuisse, ullam gemmam aut margaritam, quicquam ex auro aut ebore factum, signum ullum aeneum, marmoreum, eburneum, nego ullam picturam neque in tabula neque in textili quin conquisierit, inspexerit, quod placitum sit, abstulerit.
Magnum uideor dicere : attendite etiam quem ad modum dicam. Non enim uerbi neque criminis augendi causa complector omnia : cum dico nihil istum eius modi rerum in tota prouincia reliquisse, Latine me scitote, non accusatorie loqui. Etiam planius : nihil in aedibus cuiusquam, ne in hospitis quidem, nihil in locis communibus, ne in fanis quidem, nihil apud Siculum, nihil apud ciuem Romanum, denique nihil istum, quod ad oculos animumque acciderit, neque priuati neque publici neque profani neque sacri tota in Sicilia reliquisse.
Unde igitur potius incipiam quam ab ea ciuitate quae tibi una in amore atque in deliciis fuit, aut ex quo potius numero quam ex ipsis laudatoribus tuis ? Facilius enim perspicietur qualis apud eos fueris qui te oderunt, qui accusant, qui persequuntur, cum apud tuos Mamertinos inueniare improbissima ratione esse praedatus.